माझ्या नजरेतून

#लॉकडाऊन_आठवणी आज सकाळपासून ईथे कोणी शाळेचं मैदान साफ करत होते. परवा फणस उतरवले. पोपट कावले होते, त्यांचे फणस नेले म्हणून. गेल्यावर्षी फणस झाडावरच पिकले तर त्यांची मज्जा झाली. खूप सारे पोपट आले होते तेव्हा. आमच्या बाल्कनीत समोरच शाळेचा आंबा आहे. गेल्यावर्षी खूप कैऱ्या लागलेल्या. यावर्षी एकही नाही. नाहीतर कैऱ्या आणी फणसाच्या वासाने सकाळीच वानरसेना यायची. माझ्या कुंड्या ची नासधूस केलेली एकदा. घाबरून आता ग्रील लावून घेतली ईथे. नकळत माझ्या गोऱ्या मंकीला उचलून नेतील त्यांच्या कळपात म्हणून. तर या वर्षी कैरी लागलीच नाही. आणी फणसही लवकर उतरवले. वानर नाही येणार बहुतेक. एका बाजूला नारळ आहेत ऊंचावर, कधी गळून पडतात कळतच नाही. तीन महिने शाळा ही बंद होती. शाळा सुटली की धुळधुळ ह्वायची बाल्कनीत. आणी ती सकाळी परेड करताना एक धुरळा नुसता. त्यातल्या त्यात ईटुकल्या पोरांचे स्पोर्ट्स भारी असतात बघायला. काहींच बाळसं सुटलेलं नसतं. पळण्याचा कार्यक्रम चाल्लेला, त्यातलाच एक गठल्या ईकडून तिकडे पळेस्तोवर गाणं संपायचं. बाकीचे पळून पोहोचले नी परतीच्या मार्गाने फिरुन आले तरी हा गुटुगुटु करत पोहोचायचा. मग मधेच

#धरिला_पंढरीचा_चोरं... माझा आवडता अभंग युग अगदी लहान असताना... सतत ऐकू-गाऊ वाटायचा. हा अभंग लहानपणी वाचला तेव्हा विठ्ठलही एका लहान मुलासारखा अवखळ असेल वाटला. आईपुढे दुडुदुडु रांगत पळणारा, मधेच तिच्या नजरेआड होऊन लपणारा. अत्यंत लाघवी, निरागस असा,आपल्या हळव्या मनाच्या आईला गोड छळणारा. तिचं चित्त चोरणारा लबाड चोर लपून बसलेला तिला सापडतो आणी कोण आनंद होतो हे त्या माऊलीलाच ठाऊक. जनाईलाही ज्याला वात्सल्य भावनेने आपल्या ह्रदयात बांधून ठेवण्याचा मोह होतो असा बाळ वाटायचा हा विठ्ठल. "तू माझाच आहेस नं..?आणी मीही तूझीच फक्त..?मग मला सोडून कुठे ही जायचं नाही" असा लाडिक हट्ट करणारी माऊली जनाईत दिसली. शब्दांची बेडी पायात अडकवून या भगवंतालाच कैदेत ठेवण्याचा तिचा अट्टाहास. आणी तिच्या ह्या भक्तीपुढे काकुळतीला आलेला विठ्ठल. फार छान वर्णन भक्त आणी देवाच्या नात्यातलं. माझ्या मनाने मला या अभंगाचा बोध हा असाच करवून दिलेला. आता हे असे का हे मलाही नाही माहीत. एक मात्र विशेष आहे, ज्या विठ्ठलाच्या मुर्तीला मी प्रत्यक्षात कधी कुठल्या मंदिरात जाऊन पाहिलं नाही की पूजलं नाही.फार फार तर चित्रात,फोट