गंपूच्या गोष्टी - गंपूबाळ आणी उकडीचे मोदक
युग(गंपू)
वय: १५ महिने
गंपूबाळ आणी उकडीचे मोदक
आज अंगारकी चतुर्थी!.
गणपती बाप्पासाठी मी खास उकडीचे मोदक बनवायला घेतलेत. तशी उकडीच्या मोदकांची माझी पहिलीच वेळ, मला गव्हाचे तळणीचे मोदक करायची सवय कारण आईकडे तेच असायचे. मी ही तेच करायला शिकले मग तिच्याकडून.
गंपूला सांभाळून त्यात पहिल्यांदाच ह्या मोदकांचा प्रयत्न त्यामुळे सकाळीच स्वयंपाक झाला की तयारीला लागले. सारण बनवुन घेतले. आणी आधी गंपूला अंघोळ घालून झोपवले. हो!कारण त्याशिवाय मला काही शांतपणे ती उकड करायला मिळणारच नव्हती. उकड झाली की मी पीठ मळुन मोदक बनवायला घेतले. इतक्यात गंपूशेठ उठले. दिवसा त्याची झोप कमीच, अगदी वीस-एक मिनिटांची. स्वारी ऊठून स्वयंपाक घरात आली आणी काय आश्चर्य..??,माझ्या नेहमीच्या अपेक्षेप्रमाणे तो आज अजिबात रडला नाही की मला येऊन मिठी मारली नाही. उलट शांत माझ्या बाजुला उभा राहुन बघत होता की मी काय करतेय.
पण गंप्याची शांतता म्हणजे वादळापुर्वीची शांतता. ती सुद्धा अर्ध्या-एक मिनिटांची. तेवढ्या अर्ध्या मिनिटात त्याने उकडीचा मळलेला गोळा नीट निरखून घेतला. मी कसा त्यातला छोटासा भाग काढुन उंड्यात सारण भरतेय वगैरे त्याने बरोबर लक्षात ठेवले.
आणी आता गुडबॉय बनायचं असेल तर आईला मदत करणे कर्मंप्राप्त आहे वगैरे विचार करुन त्याने त्या उकड-गोळ्याचा हातात मावेलसा गोळा त्याच्या चिंटुकल्या बोटांनी तोडला. मी त्याच्या हातातून तो कसाबसा काढून घेतला तर तो लगेच सारणाच्या भांड्याकडे वळला. तो स्वतः त्यात हात घालणार त्यापेक्षा मीच त्याला चिमुठभर सारण खाऊ घातले. आता चिमट-चिमट सारण एकदा झालं, दोनदा झालं, तीनदा दिलं तरी हा पोरगा तिथून हलेना. दूधा-दह्याला चटावलेल्या बोक्यागत आपला सारणाच्या भांड्यावरच याचा डोळा.
ईथे काही मनासारखी डाळ शिजेना तर ह्याने मोदकाकडे त्याची गाडी वळवली. "अरे बाळा थांब ते वाफवायचेत" म्हणेस्तोवर त्याने रट्टा देऊन एक मोदक चेपवलाच. मला कळुन चुकलं माझ्या मोदकांच आता काही खरं नाही. मी सगळं मोदकाच साहित्य ऊचलुन किचनकट्टयावर ठेवलं. गंपूच्या हातात खेळायला काहीतरी देऊन मी माझं काम परत करायला घेतलं .
पण शांत बसेल तो गंपू कुठला..??
थोड्यावेळाने हे नुसतीच लुडबुड मंडळाचे धडाडीचे कार्यकर्ते आले परत लुडबुडायला. किचनकट्टयाला धरुन टुणुक-टुणुक उड्या मारायला लागले. खाली उभा राहून च कट्ट्यावर कडेला दिसेल ते ओढायला सुरुवात झाली. माझं मोदकांच काम जवळजवळ झालेलंच. मोदक वाफवायला ठेवले आणी त्याला त्याचा वरणभात खाऊ घातला.
रात्री नेवैद्य दाखवायला अवकाश होता. तरी मी पुजेची सगळी तयारी करुन ठेवली. आम्ही देवाऱ्यासमोर बसलेले दिसलो की हा देवाऱ्यातली घंटा घ्यायला धावतो. देवाच्या खोलीत त्याने माझ्या हातात मोदकाने भरलेलं ताट बघुन डोळे मोठ्ठे केले. मी ताट खाली देवाऱ्यासमोर ठेवलं तसा हा तिथे गिरट्या घालायला लागला. कधी चांस मिळतोय आणी मी मोदकाच्या ताटाला खो घालतोय असं झालं त्याला. जरा माझं लक्ष दुसरी कडे गेलं की हा हळुच मोदक घ्यायला जायचा. त्याला मग थोडंसं दटावलंच "हा खाऊ देवबाप्पाचा आहे, तुला तुझा मोदक देते पण ह्याला अजिबात हात नाही लावायचा." त्याच्या साठी जास्तीचे मोदक ठेवले होतेच मी. त्यातलेच दोन मोदक डिशमध्ये काढून दिले. ते पटकन ऊचलुन दोन्ही हातात एक -एक मोदक घेऊन हा असा बाहेर पळाला जसे काय मीच दिलेले ते मोदक त्याच्याकडून परत हिसकावून घेणार होते मी.
बाकी अहोंच म्हणनं पडलं मोदकाला सारण जरा कमीच झालं पण हरकत नाही पहिला प्रयत्न बऱ्यापैकी चांगला होता.
@$m!
Comments
Post a Comment